Lajos Grendel (1948–2018) – pisarz węgierski. Urodził się w Levicach (Léva) na Słowacji. W mieście rodzinnym zdał maturę, studia odbył w Bratysławie (filologie węgierska i angielska). Do roku 1990 pracował w wydawnictwie Madách. Piastował stanowisko prezesa Stowarzyszenia Pisarzy Słowackich, redaktora naczelnego czasopisma „Irodalmi Szemle” (Przegląd Literacki) oraz wydawnictwa Kalligram (1993–1996). Za swoją twórczość otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Nagrodę Stowarzyszenia Pisarzy Słowackich, nagrody im. Imrego Madácha, Attili Józsefa, Tibora Déryego, Lajosa Kossutha i Sándora Máraiego. Wydał powieści: Éleslövészet (1981, Ostre strzelanie), Galeri (1982, Szajka), Áttételek (1985, Transmisje), Szakítások (1989, Zerwania), Thészeusz és a fekete özvegy (1991, Tezeusz i czarna wdowa), Einstein harangjai (1992, Dzwony Einsteina), És eljön az Ő országa (1996, I nadejdzie jego kraj), Tömegsír (199, Masowy grób), Nálunk, New Hontban (2001, U nas w New Honcie), Mátyás király New Hontban (2005, Król Maciej w New Honcie), Négy hét az élet (2011, Życie w cztery tygodnie), Távol a szerelem (2012, Daleko jest miłość), Az utolsó reggelen (2013, Ostatniego ranka), Bukott angyalok (2017, Upadłe anioły); zbiory opowiadań: Hűtlenek (1979, Niewierni), Bőröndök tartalma (1987, Zawartość walizek), Az onirizmus tréfái (1993, Wybryki oniryzmu), Vezéráldozat (1996, Poświęcenie hetmana), Szép históriák (2001, Piękne historie), A szabadság szomorúsága (2003, Gorycz wolności), Rossz idők járnak (2016, Idą … Czytaj dalej Lajos Grendel