W numerze majowym „Twórczości” Leszek Bugajski recenzuje książkę Piotra Wojciechowskiego:

„Ryszard – główna postać książki Piotra Wojciechowskiego – «pomyślał, że przecież jest to wszystko, nie tak daleko. Wojna hybrydowa na Ukrainie. Jakiś wredny wirus, co mutuje i zabija. Sytuacja finansowa w Turcji, Grecji, we Włoszech – krok od krachu. I klęski żywiołowe, katastrofy ociupinę dalej». A potem jeszcze referuje poglądy «dziennikarki emerytki», która «czyta, co trzeba, i trzyma rękę na pulsie»: «Ona mówi, że cywilizacja Zachodu zniknie na własne żądanie. Bogaci i bierni rodzice nie mają kontaktu z biernymi i leniwymi dziećmi. A decydenci płacą zdolnym ludziom nie za istotne wynalazki, tylko za szukanie sposobów, aby coraz bardziej badziewne gadżety sprzedawać coraz drożej». I dwie stronice dalej podsumowuje te swoje i nie swoje wywody: «Katastrofa stoi za progiem». Nie więcej, jak trzy miesiące po tym, gdy książka Wojciechowskiego trafiła do księgarń, okazało się, że katastrofa przekroczyła próg i oto jest! I to ‘ociupinę’ za blisko.

Przy okazji okazało się też kolejny raz, jak uważnie przygląda się Wojciechowski naszemu światu i jak szybko potrafi wyciągać prawidłowe wnioski z tego, co widzi. A przecież jest to pisarz, o którym od pół wieku lubimy myśleć, że zamyka się w fikcyjnych światach, które sobie wymyśla, i zapominamy wtedy, że te jego światy były zmyślnie pozszywane z elementów naszej rzeczywistości, że wcale nie były od niej tak odległe, jak nam się wydaje”.